Door de Bijbel heen: Genesis 4 t/m 8 + Psalm 37 en 12

In deze blog heb ik 2 t/m 4 januari samengevoegd. In deze dagen heb ik Genesis 4 t/m 8 en de Psalmen 37 en 12 gelezen. 

Genesis 4:

In dit gedeelte lees je over Kain en Abel. We zien hier de eerste moord op aarde plaatsvinden. Wat moet dat vreselijk zijn geweest voor God. De aarde die Hij zo goed had gemaakt, was aan het veranderen in slechtheid. God straft Kain en stuurt hem weg, maar tegelijkertijd beschermt Hij Kain ook. God beschermt Kain tegen moord terwijl Kain het zelf wel heeft gedaan. Dat vind ik heel mooi en bijzonder aan God. Dat geeft heel erg aan dat God enerzijds een rechtigvaardige God is, maar ook zeker een barmhartige en liefdevolle God is. 

Uit de lijst van de familie van Kain zie je ook Lamech erin voorkomen. Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden. Het valt in ieder geval op dat hij de eerste man is met 2 vrouwen(Ada en Zilla) en ik heb gevoel dat hij zich heel superieur en belangrijk voelt. Maar waarom eigenlijk? (Er komt ook een Lamech voor in de familie van Set en trouwens Henoch komt ook in allebei de familie's voor). 

Wat heel mooi is, is dat Adam en Eva na de moord op Abel nog een zoon krijgen. Set heet hij en hij zet (denk ik) de lijn van mensen door wat uiteindelijk naar Noach leidt. 

Genesis 5:

Wat als eerste opvalt, is dat de leeftijden in die tijd ongelooflijk hoog liggen. Dat is wel even een verschil met de huidige tijd.  

Verder las ik dat Henoch niet is overleden, maar is meegenomen door God. 

Lamech (uit de familie van Set) is de vader van Noach. Noach zal een troost voor hen zijn. 

Verder geen vragen over dit gedeelte.

Psalm 37:

"Vertrouw je hele leven aan Hem toe. Dan zal Hij in alles voor je zorgen. Hij zal altijd voor je opkomen." Heel mooi en bemoedigend Bijbelgedeelte. Maar ook tegelijkertijd een lastige, omdat ik denk aan de vervolgende Christenen in de wereld. Zij hebben het heel zwaar, leven in onderdrukking, worden mishandeld, soms zelfs gedood. Hoe moet ik de situaties van de vervolgde christenen zien ten opzichte van deze Psalm van David? Als ik vanuit dit perspectief kijk, dan begrijp ik deze psalm niet. Terwijl ik het wel een ontzettend mooie psalm vind. Of is deze Psalm meer gericht op de toekomst. Want ik lees ook "Nog maar even en dan zijn ze er niet meer, die mensen die zich niets van God aantrekken. Zelfs ieder spoor van hen is verdwenen." 

David zegt ook: "Maar ik heb nog nooit gezien dat een goed mens aan zijn lot werd overgelaten, of dat zijn kinderen moesten bedelen om brood". 

In deze psalm wordt heel duidelijk dat er 2 soorten mensen zijn. De goede mensen die leven zoals God het wil en de slechte mensen die zich niets van Hem aantrekken. Kies voor het goede en je zou behouden blijven en een goed leven hebben!

"Onthoud dat het met slechte mensen, uiteindelijk slecht zal aflopen". 

Genesis 6:

Wat moest God verdrietig en boos zijn geweest, toen Hij zag dat de mensen slechte dingen op de aarde deden die God juist zo mooi had geschapen. God zegt: "Ik zal de mensen die Ik heb gemaakt allemaal doden. En niet alleen de mensen, maar ook alle dieren. Want Ik heb er spijt van dat Ik hen heb gemaakt." Wat een verdriet spat hiervan af. De mens heeft het door de zondeval en na die tijd helemaal verpest op deze aarde en nu wil God ze allemaal gaan vernietigen. Alleen Noach leeft goed, dus God wil Noach sparen. God geeft duidelijke instructies aan Noach hoe hij de ark moet bouwen en wie/wat hij mee moet nemen. 

Ik heb wel een paar vragen over dit gedeelte:

Wie zijn de zonen van God?

Zijn de reuzen die uit de zonen van God en de dochters van de mensen kwamen een soort dino's? Misschien een hele gekke vraag. Ik weet dat ze in andere Bijbelvertalingen Nefilims worden genoemd. 

Genesis 7:

Uiteindelijk is het 40 dagen en 40 nachten gaan regenen. 150 dagen bedekte het water de aarde. Dat is echt een flinke tijd!

Wat moet het ook bijzonder zijn geweest dat er telkens een mannetje en een vrouwtje van dezelfde soort naar Noach en zijn ark moet zijn gegaan. Wat mooi is dat gegaan!

Genesis 8:

Een mooi gedeelte vind ik dit. God geeft de mens een kans. Via Noach, zijn vrouw, zijn zonen en de vrouwen van zijn zonen. Het is weer een nieuw begin waarin God hoopt dat het weer goed zou gaan met het leven op de aarde. Hij sluit een verbond met Noach, maar eigenlijk ook met ons. God belooft dat hij nooit meer alles op de aarde zou laten sterven. 

Psalm 12:

Dit is een lied van David waarin hij zegt "Help ons Heer", want er zijn geen goede mensen meer en er zijn maar weinig mensen echt trouw aan God." Er zijn veel slechte mensen die denken dat ze God niet meer nodig hebben en ze bedriegen elkaar. God belooft dat Hij de goede mensen zal beschermen tegen slechte mensen en hun in veiligheid zal brengen. 

Wat ik wel een lastige vond om te begrijpen, was dit stukje: "Maak een einde aan mensen die zeggen: "Met onze tong zijn we machtig. Onze lippen geven de bevelen. Wie doet ons wat?". Voor mijn gevoel spreekt uit dit stukje een bepaalde dominatie van de mens uit. Iemand die zich veel voelt zonder zich van God iets aan te trekken. Ik weet alleen niet of ik gelijk heb of dat het misschien nog iets ander betekent. 

"In het hele land worden de mensen slecht, als ze geregeerd worden door mensen die zich niets van U aantrekken". Het is dus ook heel belangrijk dat de leiders van een land, stad, etc. ook vertrouwen op God en in Hem geloven. Zij zijn daarin echt een soort rolmodel. (In ieder geval zo lees ik het).